خوش آمدید! 40درصد تخفیف خرید اشتراک به مناسبت روزجهانی گرافیک با کد: graphicday1401 بزن بریم ... ;)
پترن های و نقوش تکرار شونده کاربردهای زیادی دارن. توی این مقاله میخوایم با ده تا از طراحان مشهور پترن آشنا بشیم. با من همراه باشید.
فرم های تکراری و چیدمان منظم، از زمان های قدیم در هنر استفاده می شده است. عمل ساده تکرار یک عنصر، روایت ها و تفاسیر جدیدی به وجود می آورد. در این مقاله ۱۰ هنرمند برجسته در زمینه پترن را به شما معرفی میکنیم که هر کدام به روشی متفاوت از تکرار در هنر خود استفاده کرده اند.
گوستاو کلیمت که به خاطر سبک تزیینی و استفاده از ورقه های طلای مجلل معروف است، اغلب از پترن ها در آثار هنری خود استفاده می کرد. این نقوش از هنر بیزانس، یونان و مصر الهام گرفته شده است. به عنوان مثال، در اثر بوسه (۱۹۰۷-۱۹۰۷)، بخش های مسطح از الگوهای نامنظم، کل نقاشی را تشکیل می دهند. بدن مرد با استفاده از یک موتیف مستطیل تکراری ایجاد می شود و بدن زن از دایره تشکیل شده است. در اثر درخت زندگی (۱۱۱۰-۱۹۱۰)، ما شاهد یک موتیف چرخشی مکرر هستیم که شکل کلی درخت زندگی را تشکیل می دهد. زنی در سمت چپ درخت، لباسی با نقش های مثلثی به تن دارد، در حالی که دو فیگور در سمت راست، که یکدیگر را به آغوش کشیده اند، چندین شکل مختلف بر روی لباس های خود دارند: دایره، مربع و مثلث. در واقع، حتی ورقههای طلایی که کلیمت بهطور مکرر در نقاشیهایش به کار میبرد، پترن خیرهکنندهای را ارائه میدهد که به وضوح در پرتره آدل بلوخ-بائر اول او (۱۹۰۷) قابل مشاهده است.
اشر، هنرمند هلندی، پس از سفر به کاخ الحمرا در گرانادا، اسپانیا، به سبک خاص خود رسید. او با دقت از کاشیکاریهای هندسی که نمای کاخ را پوشانده بود کپی کرد و از آن لحظه به بعد، آثار هنری او به طور رسمی مبتکرانه تر شد. او شروع به توسعه هنر با پیروی از اصول تسلاسیون (پوشاندن یک صفحه با استفاده از یک یا چند شکل هندسی، بدون همپوشانی و شکاف) کرد. اشر در ابتدا، کار را با اشکال اولیه را بررسی کرد، اما سپس به کار با انواع موجودات شبیه ماهی، پرندگان، مارمولک ها و حشرات ادامه داد که ناشی از عشق او به دنیای طبیعی بود. اشر اشکال خود را در یک صفحه مسطح مرتب کرد به طوری که فضاهای بین فیگور های او شکل های قابل تشخیص دیگری ایجاد کند. در این تصاویر، بیننده می تواند انتخاب کند که آن دسته از اشکال را به عنوان پیش زمینه به میل خود ببیند
آنی آلبرز که در سال ۱۸۹۹ در برلین متولد شد، تحصیلات خود را در Bauhaus در وایمار گذراند، و سپس به ایالات متحده نقل مکان کرد و در آنجا شروع به ایجاد پترن های پارچهای با تولید انبوه کرد. آلبرز با الگوهای هندسی برجسته و رنگهای جسورانه کار کرد و به پیشروی جنبش مدرنیسم کمک کرد.
بافتههای تصویری انقلابی آلبرز تحت تأثیر هنر و منسوجات پیش کلمبیایی بود که او در طول سفرهایش به مکزیک در دهههای ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ به مطالعه آنها پرداخت. او هم در منسوجات و هم در چاپهایش، ترکیبهای پیچیدهای را خلق کرد که بر اساس نقوش هندسی و عناصر تکراری ساخته شده بودند. آلبرز پس از ۴۰ سال خلق آثار بافته شده نمادین خود، در سال ۱۹۶۳ درست زمانی که جنبش های آپ و پاپ آرت برجسته بودند، شروع به چاپ کرد. در یکی از آثار او، ترکیب هندسی سختی را میبینیم که مشخصه آثار او است. صدها مثلث آبی فیروزهای یکسان روی یک پسزمینه قرمز قرار گرفتهاند و با چرخاندن مثلثها، آلبرز به ترکیب انرژی بخشید و اشکال مختلف قرمز را نشان داد.
اندی وارهول، هنرمند افسانه ای پاپ آرت، به خاطر کار با تکرار در چاپ های ابریشمی خود با الهام از تصاویر فرهنگ عامه و تولید انبوه شهرت دارد، اما علاوه بر چاپ در چندین رشته دیگر، از جمله نقاشی، طراحی، مجسمه سازی، عکاسی، موسیقی و فیلم نیز کار کرده است. او به خاطر تصاویر تکراری خود از قوطی های سوپ، بطری های نوشابه، اسکناس های دلار و پرتره های افراد مشهور از جمله مرلین مونرو، میک جگر، الویس پریسلی و الیزابت تیلور مشهور شد. او اغلب همان تصویر را در یک تکه تکرار می کرد و بین آنها با رنگ های مختلف تفاوت قائل می شد. در اصل، وارهول در حال خلق الگوهای تکراری خود بود اما آثار او به برخی از نمادین ترین تصاویر قرن بیستم تبدیل شدند.
پدیده هنر خیابانی دهه ۱۹۸۰ کیت هرینگ به خاطر برچسب های گرافیتی اش از بدن های به هم پیوسته که روی پوسترهای سیاه رنگ در متروهای شهر نیویورک با آنها علامت گذاری می کرد، شناخته شد. او به زودی مجموعه ای قابل تشخیص از تصاویر و نمادها را ایجاد کرد که بارها و بارها به عنوان الگوهای معمایی و رنگارنگ، در سراسر شهر نیویورک و همچنین در نقاشی ها و چاپ های خود تکرار می کرد. مضامین معروف هرینگ، نوزادان درخشان او، سگهایی که پارس میکنند و پیکرهای انسانی او هستند. با افزایش شهرت عمومی، هرینگ شروع به ایجاد نقاشی های دیواری در مقیاس بزرگ کرد که با استفاده از شمایل نگاری شخصی خود و تکرار این نمادها به مسائل سیاسی و اجتماعی می پرداخت (مانند نقاشی دیواری Crack is Wack در سال ۱۹۸۶)
یایو کوساما یکی از مشهورترین هنرمندان پترن امروزی است. او در دهه ۱۹۵۰ شروع به توسعه زبان بصری پیشگامانه خود با نقاشیهای شبکه ای خود کرد که کاملاً از ضربههای قلم موی نیمدایرهای تکراری ساخته شدهاند که الگوهای توری مانندی را ایجاد میکنند که بوم را میپوشانند و گسترش به بینهایت را نشان میدهند. او میگوید: «یک بوم را با توری می پوشانم، سپس روی بوم، روی میز، روی زمین و در نهایت روی بدن خودم ادامه می دهم. تورها شروع به گسترش تا بی نهایت کردند. وقتی آنها مرا در بر گرفتند، خودم را فراموش کردم.» این ایده بی نهایت از طریق پترن های تکراری برای تولید هنری بیشتر، برای کوساما اساسی بوده است. کوساما بدون توجه به زمینه ای که در آن خلق می کند، چه نقاشی باشد و چه مجسمه، همیشه به استفاده از یک موتیف ادامه می دهد: نقطه های بی پایان. این نقطهها برای اولین بار در سن ۱۰ سالگی به سراغ او آمدند، زمانی که او توهماتی داشت که در آن جرقههای نور، میدانهایی از نقطهها و هالهها را دید. کوساما با موفقیت دنیای درونی خود را با دنیای بیرون ادغام میکند، زیرا مجسمههای شگفتانگیز و عجیب پر از نقاط او در سراسر جهان یافت میشوند.
دیمین هرست، مشهورترین هنرمند جوان بریتانیایی ، یکی دیگر از دوستداران پترن ها و تکرار در هنر خود است. هرست گذشته از کارهای بدنام فرمالدئید و جمجمه الماسی اش، به دلیل استفاده از پترن ها شهرت دارد. مجموعههایی مانند نقاشیهای کالیدوسکوپ او (متشکل از هزاران بال پروانه که در نقشهای پیچیده قرار گرفتهاند) و نقاشیهای نقطهای او (شامل لکههای رنگی بیشماری) دستاورد هرست در هنر تکرار هستند. هرست میگوید: «من فکر میکنم شما از طریق تکرار معنا پیدا میکنید.» از ۱۳ زیرمجموعه در رده نقاشی نقطهای هرست، نقاشیهای دارویی او پربارترین آثار او هستند که بیش از ۱۰۰۰ مورد از آنها موجود است. با توجه به شواهد فیزیکی به نظر می رسد آثار به صورت مکانیکی ساخته شده اند.
سارا موریس، هنرمند بریتانیایی مقیم نیویورک، از استراتژیهای معماری، برای خلق نقاشیهای انتزاعی و فیلمهای جذاب خود استفاده میکند. آثار او بر اساس شهرهای مختلف است و از بررسی دقیق جزئیات معماری همراه با حساسیت، موریس به روانشناس یک شهر و ساکنان آن تبدیل می شود. نقاشیهای او با الهام از شهر با استفاده از رنگ براق خانگی روی بومهای مربعی خلق شدهاند، و او از فرمهای شبکهای دقیق، تکراری و اغلب کالیدوسکوپیک استفاده میکند که به نقوش معماری، نشانهها یا مناظر شهری اشاره دارد. از طریق رنگ های زنده ای که او استفاده می کند، پویایی منحصر به فرد هر شهر برانگیخته می شود.
هنرمند و طراح بریتانیایی بریجیت رایلی یکی از مشهورترین هنرمندان «آپ آرت» است که از رنگ ها، اشکال و پترن ها به گونه ای استفاده می کند که یک توهم نوری ایجاد می کند. او هنگام مطالعه پوینتیلیسم سورات، که برخی از آثار او را نیز با جزئیات بی نقص کپی کرده بود، الهام گرفت تا جلوه های نوری را کشف کند. آثار رایلی خطوط تمیز، چیدمان رنگ، دقت هندسی و الگوهای تکراری را ترکیب میکنند تا جلوههای بصری جذابی خلق کنند. او یک بار در مورد کار خود گفت: “چشم می تواند به موازات حرکتی که بر روی طبیعت حرکت می کند، روی سطح حرکت کند. باید احساس نوازش و آرامش کند، اصطکاک و پارگی را تجربه کند، سر بخورد و رانش شود. یک لحظه، چیزی برای نگاه کردن وجود نخواهد داشت و ثانیه بعد به نظر می رسد بوم دوباره پر می شود و مملو از رویدادهای بصری است.»
معرفی هنرمندان برجسته در زمینه پترن را را با هنرمند ژاپنی تاکاشی موراکامی به پایان می رسانیم. موراکامی به طور مداوم با تکرار الگوها و نمادهای مشابه کار می کند و همه پیوندهای بین تکنیک های چاپ سنتی و انیمه و مانگا ژاپنی را بررسی می کند. شمایل بصری او متشکل از تصاویری از شخصیتهای کارتونی به رنگ آب نبات است – گلهای خندان، قارچهای رنگارنگ و موجوداتی با چشمهای برآمده که به سمت بیننده بیرون میزنند و باعث سرریز رنگها و زیبایی میشوند. هنر او زیبایی شناسی تبلیغات و کارتون ها را به دنیای گالری ها و موزه های سطح بالا می آورد. هنر تکرار موراکامی شاید بیشتر از همه هنرمندان این فهرست، به دنیای مصرف گرایی از طریق اقلام تولید انبوهی که او از طریق شرکت خود Kaikai Kiki Co. Ltd می فروشد، گسترش یابد.
من زهرا هستم. فارق التحصیل رشته کتابت و نگارگری دانشگاه هنر اصفهان. کار تصویرسازی و طراحی کاراکتر انجام میدم و علاقه اصلیم تصویرسازی کودک ...