او از سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۵۹ ، از انقلاب در ایران عکس برداری کرد. کتاب او ( دفتر خاطرات ایران ) به عنوان یک دفتر خاطرات شخصی در همین باره نوشته شده است.
او از سال ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۶ به سراسر مکزیک سفر کرد و از این کشور عکس برداری کرد . نمایشگاه و کتابی به نام “بازگشت به مکزیک و سفرهای فراتر از ماسک” که شامل خاطرات سفر او است به او کمک کرد تا زیبایی شناسی اش را در عکاسی دوباره تعریف کند.
او از سال ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۴ از زندگی مسلمانان در سین کیانگ تا مراکش عکس برداری کرد. کتاب و نمایشگاه او “الله اکبر” سفری در تنش های داخلی جامعه مسلمانان را نشان می داد که بین گذشته ای عرفانی و تمایل به نوسازی و دموکراسی مانده است. این کتاب پس از حملات ۱۱ سپتامبر در سال ۲۰۰۱ توجه بیشتری را به خود جلب کرد.
“عطار پیش از مرگش روی مستندی در جوامع یهودی در سراسر جهان کار می کرد.”
فیلمبرداری از عطار توسط کارگردان کامی پاکدل (که او نیز به عنوان کارگردان هنری برای برخی از کتاب های او کار می کرد) در روزهای پیش از مرگ عباس به پایان رسید.
او در ۲۵ آوریل ۲۰۱۸ در سن ۷۴ سالگی در پاریس درگذشت.